Harput’un Alaca Mescid Mahallesi’nde bir evde oturan Hacı Ali nâmındaki bir zat, bir gece bir rüyâ görür! Rüyâsında Üç Lüleli Çeşme’nin önünde dururken caddeden bir devecinin, yuları elinde olduğu halde bir deve ile kendine doğru geldiğini fark eder. Daha sonra Hacı Ali’yi deveye bindirerek Üryân Baba’nın bulunduğu yere bıraktığını, sonra da gözden kaybolduğunu görür. Bu rüyânın birkaç gece ayniyle tekrarlanması Hacı Ali’yi hayretler içerisinde bırakmış ise de korkusundan derdini kimseye açamamıştır.

Nihâyet bir arefe günü kazma kürekle oğlu Süleyman’ı da yanına alarak Üryân Baba semtindeki âile mezarlığına giderler. Harap ve düzeltilmesi gereken mezarları tamir ettikten sonra Hacı Ali, oğluna: “Evlâdım! Üç gecedir rüyâmda bir deveci beni Üç Lüleli Çeşme’nin önünde devesine bindirerek tam şuracığa getirip indiriyor ve gözümün önünde kayboluyor. Gel kazalım bakalım! Buradan ne çıkacak?” demesi üzerine Süleyman kazmaya sarılıyor ve bir taraftan kazıyor, bir taraftan da küreği ile toprağı atıyor. Çukur bir buçuk metre kadar derinleşince bir delik açılıyor.  Deliği genişletiyorlar. Ortaya bir lahit çıkıyor.

Lahidin içerisinde bütün vaziyette çürümemiş ve bozulmamış bir cesedin bulunduğunu, yanında çok eski devirlere ait bir deste ok olduğunu ve bu okların yalnız ahşap kısımlarının çürüdüğünü, demir kısımlarının ise sapa sağlam kaldığını görüyorlar. Üzerini muvakkatan (geçici olarak) kapatarak şehre dönünce hâdiseyi müftüye ve şehrin büyüklerine haber veriyorlar. Tetkik neticesinde bu zâtın mücâhit ve aynı zamanda mazınneden (büyük ermişlerden) bir kimse olduğuna hükmedilerek bir mescid ve bir de sıbyân mektebi yaptırılıyor. Lahidin içerisindeki hüviyetine ait bir şey bulamadığı için kendisine “Üryân Baba” deniliyor. Bu makam o günden beri ziyaretgâhdır.”